|
|
L'aparament de la diversitat linguistica e culturala dins lo monde es un enjòc màger per las annadas que venon. En França, pr'aquò, la situacion legala
es desfavorabla a aquel aparament. La lenga occitana, especialament, se tròba plan macada perque avèm pas de politica positiva per sa transmission.
Sul territòri ont se parla l'occitan, cal donc crear un environament favorable a l’ensenhament de la lenga e dins la lenga, a la creacion culturala en occitan, a la preséncia de la lenga
dins los mèdias electronics, audiovisuals e escrits, a son emplèc dins la vida publica e sociala. Tot aquò serà un encoratjament a la transmission de l'occitan per las
familhas.
 Los
mèdias
Volèm un servici public de ràdio e de television en occitan.
Demandam una ajuda especifica pels operators privats (ràdios associativas, televisions, premsa) que trabalhan en favor de la lenga occitana.
La creacion
Lo sosten a la creacion, aquò vòl dire una politica especifica en favor de l’edicion, del teatre, de l'espectacle viu en general, del cinèma e de la musica.
La populacion deu poder descobrir una cultura tròp sovent amagada.
L’ensenhament
Cal que cadun pòsca causir, s'o desira, un ensenhament jos unas fòrmas divèrsas:
* un ensenhament en occitan ( bilingüe a paritat orària o en immersion);
* un ensenhament de la lenga e de la cultura occitanas
* un ensenhament especific destinat als adultes
S'agís d'una politica d'ofèrta generalizada.
La vida publica
L’occitan, lo cal trobar dins la vida publica. Aquò vòl dire per exemple :
* lo respècte de la toponimia e la mesa en plaça d’una senhalizacion bilingüa ;
* l’encoratjament a l’utilizacion de la lenga occitana dins los lòcs publics e dins la vida sociala.
 Totas aquestas demandas an una
sola tòca : permetre a una lenga de viure e a totes los qu'o desiran de l'utilizar. S'adreiçan a l'encòp a las collectivitats localas occitanas (comunas, comunautats de comunas,
departaments, regions) e a l’Estat. Cadun deu prene en carga çò qu'es de sa responsabilitat. Reven a l'Estat d'adaptar sa legislacion.
Eren mai de 10 000 à Carcassona en 2005 et mai de 20 000 dos ans après a Besièrs. Nos caldrà èsser encara mai nombroses lo 24 d'octobre de 2009 per mostrar que la salvagarda de la nòstra
lenga es l'afar de totes.
|
